http://polish.ruvr.ru/2014_02_24/Polska-Ukraina-Okno-z-widokiem-na-psychiatryk-Cz-II-7666/
24.02.14
Polska – Ukraina: Okno z widokiem na psychiatryk. Cz. II
Foto: RIA Novosti
Dlaczego polskie media uznały polskiego ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego za bohatera? Teoretycznie za to, że powstrzymał w Kijowie rozlew krwi. Tyle tylko, że do rozlewu tego doprowadziła realizacja chorego w założeniach projektu pod nazwą „Partnerstwo Wschodnie”, którego autorem jest właśnie R. Sikorski.
Wojna – zorganizowany konflikt zbrojny między państwami, narodami lub grupami etnicznymi i społecznymi; rewolucja – znacząca zmiana, która zazwyczaj zachodzi w stosunkowo krótkim okresie; zamach stanu – niespodziewane, często z użyciem siły, przejęcie władzy politycznej w państwie przez jednostkę lub grupę osób, wbrew obowiązującemu prawu (źródło: Wikipedia). Czy któraś z tych definicji pasuje do sytuacji w Ukrainie? Niestety, wszystkie.
Wojna jest rezultatem polityki. Podobnie zresztą jak rewolucja i zamach stanu. Jeśli dochodzi do wojny, powinniśmy mówić o porażce polityki. Chyba, że zależy nam na trupach, wtedy to oczywiście sukces. Dlaczego więc polskie media uznały polskiego ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego za bohatera? Teoretycznie za to, że powstrzymał w Kijowie rozlew krwi. Tyle tylko, że do rozlewu tego doprowadziła realizacja chorego w założeniach projektu pod nazwą „Partnerstwo Wschodnie”, którego autorem jest właśnie R. Sikorski. Domaga się więc owacji za ugaszenie pożaru, który sam wzniecił. Rzecz tylko w tym, że go nie ugasił. Ogień się ciągle tli i ma ogromną szansę by ponownie wybuchnąć z wielką siłą.
Anarchia – forma struktury społeczno-politycznej, w której nie ma żadnej ukonstytuowanej władzy. (Wikipedia). I to pojęcie jak ulał pasuje do Ukrainy. W połowie ubiegłego tygodnia Rada Miejska we Lwowie ogłosiła coś na kształt niepodległości miasta. W niedzielę tłum zgromadzony na mityngu w Sewastopolu okrzyknął jednego z biznesmenów merem. Ma ich bronić przed nacjonalistami z zachodniej części Ukrainy. Uwaga! Wszystko to dzieje się w państwie graniczącym z Polską. I jest rezultatem prowadzonej przez polskiego ministra polityki zagranicznej.
USA przestały już kryć się z faktem, że były inicjatorem „Pomarańczowej Rewolucji” w 2004 r. Teraz też specjalnie nie kryją się z tym, że finansowały obecny przewrót. 13 grudnia ur. stworzyły w tym celu specjalny fundusz o wartości 5 miliardów dolarów. Trzeba przyznać, że były to dobrze zainwestowane pieniądze.
Nad kijowskim Majdanem powiewają flagi Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA), a na rodaków życzliwie spogląda z portretów rzeźnik narodu polskiego – Stepan Bandera. Jeśli ktoś krzyknie „Chwała Ukrainie!”, tłum natychmiast odpowiada – „Bohaterom Chwała!”. Mordercom – wyjaśnijmy. Jeśli usłyszycie okrzyk „Chwała Narodowi!”, tłum odpowie „Śmierć wrogom!”. Śmierć Rosjanom, Rumunom i Polakom – doprecyzujmy. Wyjaśnijmy też, że autorstwo tych haseł przypisuje się właśnie Banderze.
Czy są powody do obaw? Wiem, państwa zdestabilizowane ostatnio przez USA – Afganistan, Irak, Libia, Syria – wydają się nam egzotyczne bo dalekie. Ale już była Jugosławia mniej. Tocząca się w latach 1992 – 1995 wojna w Bośni i Hercegowinie kosztowała życie ponad 100 tys. osób, a blisko 2 mln zostało uchodźcami. Jugosławia liczyła przed rozpadem niecałe 24 mln. obywateli. Ukraina liczy ich 45,5 mln. I jeszcze jeden istotny szczegół: spadkobiercy haseł i idei Bandery wejdą w najbliższych dniach do rządu. To m.in. rezultat wynegocjowanego przez polskiego ministra spraw zagranicznych porozumienia w Kijowie.
Rozpad kraju jest faktycznie przesądzony. Ewentualne pytanie nie powinno brzmieć „czy do niego dojdzie”, lecz „kiedy”. Ukraina jest bankrutem. Kto, do czasu podziału kraju, weźmie na siebie odpowiedzialność za jego finanse i gospodarkę? UE? – a w imię czego? Rosja? – a po co? A co z tysiącami zagranicznych firm współpracujących z Ukrainą (tylko w Polsce jest ich ok. 4 000)? Odszkodowania dla przyszłych bankrutów? Hm, chyba warto przygotować spis wszystkich polityków, którzy uprzejmi byli zagrzewać protestujących nacjonalistów do walki. Pamiętajmy o nich. O wszystkich.
W niedzielę (23 lutego), protestujący na Majdanie domagali się usunięcia z Ukrainy rosyjskich dziennikarzy… Tego samego dnia, Rada Najwyższa Ukrainy anulowała tzw. ustawę językową, która dawała przywileje językom mniejszości narodowych w regionach Ukrainy o dużych skupiskach tych mniejszości. W tekście anulowanej ustawy wymienionych było 18 języków, w tym j. polski. I pomyśleć, że nacjonaliści ukraińscy nie zdążyli jeszcze wejść do rządu. Za pomoc w zwycięstwie w pomarańczowej rewolucji prezydent Wiktor Juszczenko podziękował Polakom nadając Banderze tytuł bohatera. Tytuł stracił dzięki zabiegom prezydenta W. Janukowycza. Ustawę językową wprowadziła Partia Regionów Janukowycza. Aż boję się myśleć jak teraz podziękują nam ukraińscy nacjonaliści za pomoc w ich zwycięstwie.
Sytuacja na Ukrainie zmienia się dynamicznie. Osobiście nie widzę sensu w snuciu scenariuszy możliwych wydarzeń – nie jestem Wernyhorą i nie wiem co postanowiono w Waszyngtonie. Nie wiem gdzie skryje się Janukowycz jeśli zdecyduje się opuścić Ukrainę. Może w USA? Jeśli faktycznie jest bardzo bogaty z pewnością znajdzie się tam dla niego miejsce.
Graniczymy z krajem ogarniętym chaosem i faktyczną anarchią, w którym nacjonalizm z zabarwieniem faszystowskim jest miara „poprawności politycznej”. Graniczymy z krajem, w którym niebawem dojdzie do gigantycznego kryzysu gospodarczego. Graniczymy z krajem, w którym jedna z partii koalicyjnych głośno mówi o swoich roszczeniach terytorialnych względem Polski. Czy da się to jakoś spuentować? Oczywiście: dziękujemy panie Sikorski. Chwała Bohaterom!
Cyprian Darczewski, polski publicysta, Warszawa
Poglądy autora mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji
|
